Woorden uit de mond van een glasblazer
Glas is gestold licht.
levend als Hollandse luchten,
schemerend mysterieus, dramatisch.
Glas aan het uiteinde van de blaaspijp, komend uit de glasoven (1130 graden celsius) is bijna vloeibaar als honing. De zachte ontvankelijke glashuid vertrouwt zich enkel toe aan de vaardige handen van de glasblazer.
In haar hartstocht voor het ambacht wil zij niets liever dan de glasspecifieke eigenschappen zoveel mogelijk tonen. Met de ingeblazen lucht wordt tevens het licht ingebracht, er komt iets kleurrijks tot leven waardoor niets menselijks meer vreemd is. Vrolijke luchtige verschijning, doorzichtige pronk en praal, zwellend en glimmend met onophoudelijke verleidingszucht. Het zonlicht stroomt door het glas en viert zijn feestje!
In deze nieuwe serie glaswerken is een gemene deler te ontdekken: Het zijn allemaal vormen waarin het licht zich allang in thuisvoelt, hierdoor ontstaat nogeens een dubbelwerking…
Glas heeft vele menselijke eigenschappen in zich,maar deze keer komt nu een hele “schone” eigenschap aan bod: Het onverhulde, het stralende en enthousiaste, onschuldig als een kind!
Bouwend met deze lichtelementen (rijpende vruchten, bloemen, feeëriek ontluikende twijgjes, in het licht oplossende engelen, dierbare harten, lichtdiefjes en clownsvogeltjes) ontstaan er ontwapenende taferelen.
Door het aquarelachtige handschrift, lijken ze zo uit een sprookjesboek weggewandeld.
Yvon Trossèl maakt en blaast al haar werk zelf. Ze heeft al meer dan 14 jaar een eigen oven.